دلیل این که ساعت :3:37 دقیقه صبح روز دوشنبه چهارده خراد مشغول نوشتن این خطوط هستم شنیدن آهنگ خوزستان محسن چاووشی در نیمه شبی بود که همه مشغول گریه و زاری و طلب عفو بابت اعمال دیروزهایشان بودند . آهنگی پر از درد و خشم و عتاب آلود از جفای روزگار با ترانه ایی بسیار زیبا و دردمند از حسین صفا که گویای درد این روزهای مردم است . ترانه ایی آن قدر درد آلود که در لابلای خطوط آن اشاره به اختلاس گران و دزدان بیت المال می شود و با این که شاید کسی با خواندن آن بر روی کاغذ آن را ترانه ایی نه چندان بزرگ ببیند اما به دلیل درد آلود بودن آن به درد های امروز و تاریخ زخمی دیروزهای خوزستان می توان از آن به عنوان ترانه ایی نام برد که ماحصل یک خاطره زخمی جمعی است و از یادها نخواهد رفت .
از این ها بیشتر اما پوستر طراحی شده برای این آهنگ است . ساده و به دور از هرگونه کلیشه و یا مخلوط شدن با مفاهیمی که حواس بیننده را با دیدنش از منظور آهنگ بیرون می کند . بمب هایی که از آسمان می آید ، یک چتر ، یک مرد و یک تفنگ که دسته چتر است و نگهدارنده آدم ها از باران بمبی که بر سرشان می ریزد .
ترانه با شعر زیبای ممد نبودی که در قالب مداحی در دهه شصت است شروع می شود و بعد به خط اصلی می رسد و شنونده می داند که ترانه از کجای تاریخ می آید و با ادامه آن به امروز آن خطه پا می گذارد . در ادامه ترانه در چند خط بالا نوشتم که با موضوعاتی روبرو می شویم که شاید آوردن آن ها در متن یک ترانه بر روی کاغذ ، ترانه را از آن پیام راستینش به دلیل محاوره ایی بودن به دور کند اما به یک علت ساده زود پذیرفته می شود و آن هم به یک دلیل ساده ، درد مشترک . ترانه سرا در این جا خوزستان را درد مشترکی می یابد و آن را فریاد می کند و محسن چاووشی آن را به زیبایی تماتر اجرا می کند .
به گمانم باران کوثری بود که با آهنگ چرا رفتی همایون شجریان بر روی شعری از سیمین بهبهانی فقید ویدیویی ساخت که از بازیگرانی دعوت کرده بود تا به آهنگ گوش بدهند و او از آنان فیلم برداری کند . امروز به باران کوثری می نویسم : دوربینت را بردار و از مردمی از خوزستان در حالی که دارند به این آهنگ گوش می دهند ، فیلم بگیر و خشم جاری در متن این ترانه و آهنگ را به تصویر بکش تا نامت سربلندتر از گذشته باشد .
این نوشته برای قدردانی از حسین صفا ، ترانه سرا و محسن چاووشی بود .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر