امروز در راهروهای مجلس صحبت از طرحی است که در آن برای چندمین بار بحث حضور زنان در منصب ریاست جمهوری به بحث گذاشته شد و طی ان قرار است بررسی شود که واژه رجل اشاره به جنسیت در متن قانون دارد یا نه ؟
پیش از این ها در دوره های پیشین تلاش هایی شده بود اما اجازه ورود زنان به حیطه قدرت داده نشد که از بارزترین و شاید مشهورترین این زنان دختر آیت الله طالقانی بود که هر بار با در بسته ایی روبرو شد که شاید پدرش زورش را زد که باز کند اما نشد . این باز نشدن اما تنها به بحث ورود و تقسیم قدرت ارتباط ندارد و سابقه و زمینه ای فقهی که در تار و پود فرهنگ شیعی ایران زمین تنیده شده است، دارد .
بازی آشنا و تکراری است اما زود هنگام است و همه را خسته خواهد کرد اما با این حال روشن است که دید فقهی-شیعی-جنسی قانون گذاران و قانون نویسان و تاییدکنندگان آن گویای بازی بودن این طرح است و یا نقشه دومی در صورت اضطرار برای رو کردن در لحظه مورد نیاز برای حضور مردم در پای صندوق های رای . صندوق هایی که از سال 88 تا سال 96 و این اواخر در سال 97 می تواند موجب مشروعیت بخشی به صورت خراش خورده جمهوری اسلامی شود . صورتی که این روزها با شعار اصلاح طلب -اصولگرا-دیگه-تموم-ماجرا دوباره کبود شده است و این طرح یک دام تمام عیار است برای کشاندن مردم به پای صندوق های رای .
حواسمان باشد که بازی نخوریم و باز با وعده و وعیدهایی به پای صندوق رای نرویم و در اولین نماز جمعه پس از انتخابات همه چیز با یک تشر امام جمعه که حاکمان شنبه اند دود نشود و به هوا نرود .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر