شرح کوتاه دیگری از احوال امروزمان

به شدت در دوران جالبی بسر می بریم . از هر طرف تیر حوادث آینده ایران و ایرانی را نشانه گرفته است و هنر بزرگ مردان در راس امور تکذیب و توجیه حوادثی است که به لطف رسانه های جمعی ، امروز در بیخ گوششان در جریان است . از یک سو خبر دستگیری یک تروریست در آسمان ها در بوق و کرنا می شود و از سویی دیگر از سوراخی کوچک دزدی بزرگ با سکه های فراوان از مرزهای محکم و همیشه در حال پاسداری پاسداران خارج می شود بی آنکه کسی کَکَش بگزد . چرا ؟ چون واضح است که همیشه فاصله ایی است میان رویا ، واقعیت و توانایی. هر چه فاصله این سه در یک فرد و یک جامعه کمتر باشد آن فرد و جامعه شناخت بیشتری از خود دارد و این شناخت کمک شایانی است برای کنترل کردن اوضاع و حرکت به سمت بهبود شرایط .اما در ایران امروز از دیروزی که نزدیک به یک صد سال می شود همیشه در اوضاعی متوهم گونه در قالب های آریایی و اسلامی بسر می برد و دوای این درد نیز درآگاهی خلایق از خود است . اما این آگاهی نه به توسط رسانه های جمعی که به توسط کتاب صورت می پذیرد که ایران امروز البته از آن به دلیل سانسور بیش از حد به دور است و این کمکی بزرگ به رشد جهل و خرافه و توهم در میان جامعه است که با دیدن یک در باغ سبز از ستم استبدا به افیون استبداد دیگری پناه می برند . 

فرار مدیر 29 ساله یک شرکت اینترنتی در بازار سکه همیشه دچار نوسان ایران از کنار دست ماموران همیشه جان برکف از دسته همان جک هایی است که گوینده می گوید و می خندد . کجا ؟ در جایی که پشه را در آسمان نعل می کنند ، فرار یک فیل پرنده از آن دست سخنانی است که گوینده و شنونده توامان با خودشان می گویند : چه می گویم و چه می شنوم . وقتی فرمانده ارتش ایران در سخنانی ابراز نگرانی از ورود آقازادگانی از خارج کشور به سهم خواهی ، میکند چرا نباید نگران آقازادگان داخلی بود ؟ هیچ افیونی بر این درد متصور نیست که موج سواران شعار مستضعفان خود مستکبران دوران خود شده اند . 

باشد که کاوه ایی میدان دار شود . 

آمین .