حالا اگر به جای این آقا، سید محمدخاتمی می بود، باز چه جار و جنجالی به پا می کردند که آن سالهای هفتادوشش تا هشتادوچهار، کردند. بد کردند. کتاب خلقیات ما ایرانیان سیدمحمدعلی جمالزاده اصفهانی را اگر کسی بخواند، می داند که من چه می گویم و چرا می گویم. آن کتاب را که بخوانید، می بینید که در تاریخ این مملکت و به صورت حداقلی از زمان قاجار که دیگر بابت آب خوردن در دربار هم اسنادش به صورت مکتوب موجود است، هر چه خائن و وطن فروش است به مصدر قدرت رسیده است، چپاول کرده است و رفته است. آن میان هم اگر چند نفری بودند که وطن پرست بودند و ایران دوست و دانا و توانا و به عبارتی بهتر، دولتمرد، توسط همان خائنان داخلی از قدرت کنار گذاشته شدند و ایران به سمت ویرانی رفت. اتفاقی که از دوران ریاست جمهوری صاحب این تصویر به جریان افتاد با ابلهی هایش و ویرانگرانه تر نیز تا امروز که دارم این ها را می نویسم در جریان است.
چه ها که آن سالها با آن سید شکلاتی پوش نکردند تا ایران آباد نشود. هر 9 روز یک آشوب. یک بلوا. تا چه بشود؟ تا ایران ویران بشود اما قدرت دوستداران قدرت ، قدرت از دستشان خارج نشود. آن سالها مردم امیدوار شده بودند به مردمی شدن حاکمان و حکومت و قدرت و آبادانی اما تاریخ نشان داده است، همانگونه که صاحبان پیشین قدرت در این مرز و بوم به اشتباه افتادند و گمان کردند که جاودانه اند، اینان نیز در این باور غوطه ور شدند و شد امروز که ایران چون چرخی از ماشین زمان جدا شده است و با سرعتی تمام در سرازیری روزگار، چرخ می خورد، چرخ می خورد، چرخ می خورد تا در جایی چندباری دور خودش بچرخد و یا به سدی محکم برخورد کند و بیفتد.
این عکس و چند عکس دیگر از این آقا که در نمایشگاه اکسپو 2020 دبی دیدم، به یاد آن سالها افتادم و در قیاس با وضع موجود این ها را نوشتم .
