این روزها که ویدیویی از بیکار بودن نویسندگان توسط سه تن از سلبریتی های بی بو و بی خاصیت این روزهای کشور در فضای مجازی دست به دست می شود و هر کسی به اندازه توان خود آن سه کله پوک را نوازش کرده است ، من هم سهم خودم را در این وبلاگ ادا می کنم، باشد که آنان رستگار شوند.
از #رامبد-جوان ، کله پوک اول ، دو رو و ریا کار چیزی برای گفتن و نوشتن نیست و در شرح کله پوک بودن و دو رو و ریاکار بودن او همان عکس از حضور او و همسرش در کانادا برای به دنیا آوردن فرزندشان کافی است .
کله پوک دوم #فیروز-کریمی است که اوج افتخارش به مقام سومی رساندن استقلال اهواز در لیگ آلوده به بخت و بخت آزمایی و فساد ایران است . در دوره ایی سرمربی استقلال شد اما کلاس کار را نداشت و به بازی چهارم نرسیده از تیم اخراج شد. آن زمان در جدال ناصر حجازی و امیر قلعه نویی و بعد از ناکامی ناصر حجازی برای اداره تیم و برای آن که نزدیکترین گزینه یعنی امیر قلعه نویی به کرسی سرمربی گری استقلال ننشیند، در یک گاوبندی واضح و مبرهن به یکباره خودش(ناصرحجازی) تبدیل شد به مدیر داخلی تیم و فیروز کریمی شد سرمربی و واضح است که این سمت از ابراز چاکری های دور و نزدیک کریمی به ناصر حجازی نصیب او شد و الا مرغ پخته هم می دانست که او اندازه این صندلی و مسئولیت نیست .
سومین کله پوک که در لحظه ایی تاریخی حضور داشت و مدت ها دل ملت ایران با یک گل او خوش بود، #خداداد-عزیزی است. خداداد عزیزی یک کودک است و اگر چیزی می گوید از روی دانایی نیست ، سیاست ندارد، کودک است و هر چه که به نظرش بیاید را می گوید. یکبار در جایی گفته بود که : ما فوتبالیست ها سواد درست و حسابی نداریم . راست گفته بود. نوجوانی برای رسیدن به جایگاه بزرگی مانند حضور در دو تیم استقلال و پرسپولیس روزهای درس خواندن را کنار می گذارد و در زمین های فوتبال می دود و می دود تا جایی که جان در بدن دارد و اگر استعداد و استحقاقش را داشت و در لحظه درست و در جای درستی حضور داشت، پولی به جیب می زند که خانوادگی خواب آن را هم نمی دیدند ، چه رسد به یک نفر. خداداد یک کودک است و از قدیم گفته اند حرف راست را باید از بچه شنید. دو سه نویسنده را بیشتر نمی شناسد و سواد خواندن و نوشتن را هم ندارد.
هنر و فرهنگ و هویت این ملت را نویسندگان بزرگی چون بهار و کسروی و نادرپور، کیانوش، قائد،...... و ساخته اند و نه آدم های لمپن بی خاصیت و لوده ایی چون رامبدجوان و فیروز کریمی . باز گلی به گوشه جمال خداداد عزیزی که شاید در حافظه جمعی ملتی برای چند دهه بماند اما اگر دوربین را از روی فیروز کریمی و رامبدجوان بردارند مانند برف در پرتو آفتاب، نیست و نابود می شوند و فراموش.
