در وبگردی های هرروزه ام به مثابه ولگردی ، چشمم افتاد به مصاحبه وقیحانه شریعتمداری که در آنجا در تحلیلی فله ایی می گوید: امروز ما با پدیده ایی روبرو هستیم که عده ایی برای آن که پیشرفت کنند دست به تخریب دیگران می زنند و بعد با وقاحت تمام می گوید : چهار فرزند دارد که هیچکدام شغلی دولتی ندارند . شاید این حرف وزیر صحت داشته باشد اما روی ناگفته حقیقت این است که فرزندان وی شرکتهای خصوصی افتتاح کرده اند و با استفاده از نفوذ وی در ارگانها و نهادهای دولتی نفوذ کرده اند و اینها همه در حالی است که این روزها پرونده داماد او در دادگستری در ارتباط با بانک سرمایه در جریان است . اینجا یا شریعتمداری ( هادی رضوی داماد شریعتمداری ) دروغ می گوید و یا نماینده دادستان !
با شنیدن این سخنان وقیحانه از شریعتمداری به یاد سخن میرحسین موسوی در سال هشتادوهشت افتادم که گفت : این روزها با پدیده ایی روبرو هستیم که مستقیم به دوربین نگاه می کند و دروغ می گوید و دیدم که جمهوری اسلامی هنوز در بحران سال هشتادوهشت مانده است . پدیده ایی که میرحسین به آن اشاره می کند از سال هفتادوهفت و بعد از توقیف فله ایی مطبوعات و برخورد با نویسندگان و روزنامه نگاران به وجود آمد . سالهایی که در آن جامعه به اصلاح طلب و اصولگرا تقسیم شد و هر کس در برخورد با مردم و آراء آنان خود را هوادار ولایت معرفی می کرد و پشت این کلمه جبهه می گرفت و آتش می گشود .
در همین فضای مجازی جمله ایی طنازانه شرح حال فرزندان روسا و دولتیان است . آن جمله این است : قدیمها دزدها بانک می زدند بعد از آن بانک افتتاح می کردند و این روزها مدرسه تاسیس می کنند . حالا به مشغله این روزهای آقا زادگان که نگاه کنید پی به حقیقت ماجرا می برید . مدرسه خانوادگی ، دانشگاه خانوادگی و خانواده ایی تماماً دکتر در راس امور نهادها و ارگان های دولتی با حقوقهایی نجومی .
نیازی به گفتن نیست اما باز هم باری دیگر در این فضای مجازی باید نوشت که: راهکار برون رفت از این برهه خطرناک و حساس ، آزادی بیان و آزادی نویسندگان است برای تاباندن نور به نقاط تاریک این روزهاست . نقاط تاریکی که در آن آقازادگان حضوری در سایه دارند و تنها با تاباندن آن نور و ارائه گزارش به مردم است که می توان از این دوران گذر کرد و امید داشت به روزهای در پیش رو .
با شنیدن این سخنان وقیحانه از شریعتمداری به یاد سخن میرحسین موسوی در سال هشتادوهشت افتادم که گفت : این روزها با پدیده ایی روبرو هستیم که مستقیم به دوربین نگاه می کند و دروغ می گوید و دیدم که جمهوری اسلامی هنوز در بحران سال هشتادوهشت مانده است . پدیده ایی که میرحسین به آن اشاره می کند از سال هفتادوهفت و بعد از توقیف فله ایی مطبوعات و برخورد با نویسندگان و روزنامه نگاران به وجود آمد . سالهایی که در آن جامعه به اصلاح طلب و اصولگرا تقسیم شد و هر کس در برخورد با مردم و آراء آنان خود را هوادار ولایت معرفی می کرد و پشت این کلمه جبهه می گرفت و آتش می گشود .
در همین فضای مجازی جمله ایی طنازانه شرح حال فرزندان روسا و دولتیان است . آن جمله این است : قدیمها دزدها بانک می زدند بعد از آن بانک افتتاح می کردند و این روزها مدرسه تاسیس می کنند . حالا به مشغله این روزهای آقا زادگان که نگاه کنید پی به حقیقت ماجرا می برید . مدرسه خانوادگی ، دانشگاه خانوادگی و خانواده ایی تماماً دکتر در راس امور نهادها و ارگان های دولتی با حقوقهایی نجومی .
نیازی به گفتن نیست اما باز هم باری دیگر در این فضای مجازی باید نوشت که: راهکار برون رفت از این برهه خطرناک و حساس ، آزادی بیان و آزادی نویسندگان است برای تاباندن نور به نقاط تاریک این روزهاست . نقاط تاریکی که در آن آقازادگان حضوری در سایه دارند و تنها با تاباندن آن نور و ارائه گزارش به مردم است که می توان از این دوران گذر کرد و امید داشت به روزهای در پیش رو .
