جدل بر سر این موضوع که آیا این تیم که در جام ملت های آسیا در کشور قطر شرکت کرده است، ملی است یا خیر بالا گرفته است. این جدل پیش از این نیز در جام جهانی قطر شروع شده بود و آنقدر این موضوع حساس بود که در نهایت جمهوری اسلامی تعدادی تماشاگر را به قطر فرستاد تا تیم شرکت کننده را تشویق کنند چرا که مشخص بود بعد از اتفاقات جنبش ژینا و دیدار رئیس جمهور وقت، ابراهیم رئیسی با کارکنان و اعضای تیم فوتبال، عده ایی در ورزشگاه حاضر خواهند شد و طلبکار عکس العمل های انجام داده نشده توسط اعضای تیم فوتبال خواهند بود و به همین دلیل کسانی چون خانم بیکاز (because) را به قطر فرستاد تا اعاده حیثتی در مقابل دوربین ها از جمهوری اسلامی انجام بدهند که با آن طرز حرف زدن به انگلیسی و بیرون آمدن ویدیویی از آن خانم بیکاز حنای بی رنگ جمهوری اسلامی، بی رنگ تر شد.
حالا سوال این جاست که چگونه یک تیم، ملی می شود؟ بی گمان روشن است که یک تیم در جایی تبدیل به تیم ملی می شود که سیاست در ورزش دخالتی نداشته باشد و سیاستمداران از آبروی ورزشکاران برای جلب توجه و کسب محبوبیت استفاده ایی نکنند و از طرفی دیگر بازیکنان و اعضای یک تیم بتوانند آزادانه در ارتباط با هر چه که در اطرافشان اتفاق می افتد نظر بدهند نه به مانند آن تیم شرکت کننده در جام جهانی که اعضا و کارکنان آن بی هیچ واکنشی نسبت به آن چه در کشور جاری بود به بازی خود و گذراندن روزگار پرداختند و این در حالی بود که در ایران چند ماهی از شروع اعتراضات خیابانی می گذشت که موضوع آن حق پوشش اختیاری بود و در آن اعتراضات بی شمار جوانانی کشته شدند و چه چشم هایی که با گلوله ساچمه ایی بینایی خود را از دست دادند.
یک تیم در هنگامی تبدیل به تیمی ملی می شود که هر یک از اعضای آن بدانند که دیده شدن توسط مردم یک کشور است که آن ها را تبدیل به نماینده یک کشور می کند و نه فقط صرف حضور در یک تورنمت بین المللی با سرود رسمی کشور.
آن چه یک بازیکن را تبدیل به بازیکن ملی می کند واکنش متقابل اوست. همانگونه که وقتی گل می زند و قهرمان می شود و یا شکست می خورد از سوی مردم کشورش مورد تشویق و یا همدردی واقع می شود، انتظار می رود که او نیز واکنش لازم و درخوری از خود نشان بدهد و الا آوردن مقادیری طلا به کشوری که خاکش طلاست، بردن زیره به کرمان است.
آن چیزی که از یک ورزشکار یک قهرمان ملی و مفتخر بودن به نمایندگی یک کشور را می سازد فاصله او با کانون قدرت است بخصوص در جوامعی مانند ایران که گردش قدرت در آن دمکراتیک نیست و از این رو کسانی که به کانون قدرت نزدیکند، نمایندگان قدرت جاری به حساب می آیند و نه نمایندگان مردم.
مردمی بودن یک ورزشکار از فاکتورهای بالا به خوبی روشن و هویداست و هر ورزشکاری می تواند در این ترازو وزن مردمی بودن خود را به دست آورد تا به آن چه که در خیال خود به دنبال آن می گردد، دست یابد چرا که همه انسان ها در انتهای کار می خواهند که به نیکی از آنان درتاریخ یاد کنند.
خطاب به آنان که در جام ملت های آسیا در سال 2024 در قطر تحت هر عنوانی شرکت کردند:
نام نیکو گر بماند زآدمی
به کزو ماند سرای زرنگار.
سعدی.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر