ضیافت ریاست جمهوری

باز هم بلوایی دیگر در مورد رفتن و نرفتن . ضیافت افطار رئیس جمهور را بخوانیم ضیافت مسعود کیمیایی . خب حالا چه ؟ چه شد . یکی می رود و یکی نمی رود . این اما انگار مهم نیست و این وسط این مهم شده است که رفتن و نرفتن تبدیل به انگشت اتهام گرفتن به سمت مقابل شده است . محمود دولت آبادی می رود چون باور دارد هنوز حسن روحانی می تواند آن گونه عمل کند که مورد باور و قبول اوست . مهناز افشار نمی رود چون آتنا دائمی در زندان است . هر دو در حال تلاش برای بهتر کردن اوضاع هستند اما انگار جامعه ایی از هنرمند و غیر هنرمند ، نویسنده و غیر نویسنده در تلاش برای زدن یکدیگر در نزاعی قلمی هستند بدون آن که سعی کنند انرژی شان را بر مطلوب شان متمرکز کنند بر نامطلوب شان متمرکز می کنند و این می شود که رفته خائن است و نرفته نادان و یا بر عکس .

حرف زدن چیزی است و متهم کردن چیزی دیگر . فرج سرکوهی ، دولت آبادی را متهم زینت المجالس بودن می کند . بگوییم : قبول . همین محمود دولت آبادی زینت المجالس رمانی دارد که وزیر و وکیل و نظامی و غیر نظامی مخالف انتشار رسمی آن هستند چرا که فکر می کنند زیر آب شان توسط دولت آبادی زینت المجالس می خورد و حالا در آن طرف آب افرادی در کنار گود با شعار لنگش کن مشغول هوووو کردن محمود دولت آبادی هستند .

حرفمان را بزنیم . متهم نکنیم . ایراد به سرتاپای همین جمهوری نیم بند وارد است و کسی منکر آن نیست . اما رفتن و نرفتن در مجلسی حکم بیعت کردن ندارد به مانند خوردن و نخوردن یک شام بیشتر نیست . بیشتر از آن آثاری است که یک هنرمند منتشر می کند و به وسیله آن حرفش را می زند .

حرفمان را بزنیم .

درباره فضای مجازی و انسداد تلگرام

وزیر محترم قطع ارتباطات و جمع آوری اطلاعات چند روز پیش خبر داد که فقط یک میلیون از تلگرام خارج شداند و هنوز چهل و سه چهار میلیون دیگر از تلگرام استفاده می کنند . آن خبر یک میلیون هم برای خالی نبودن عریضه و دادن روحیه به سازندگان نرم افزارهایی چون سروش و .... بود .
خطیب امروز نماز جمعه تهران احمد خاتمی سخن از فضای مجازی راند و بی اخلاقی های موجود و کنترل آن . رسانه جمعی که یکی نماز جمعه باشد قابل کنترل است . حتی پخش زنده تلوزیونی و رادیویی اما فضای مجازی و اینترنت ملک طلق کسی نیست بخصوص کسانی که نسب شان محرم علی خان می رسد .

اینترنت با فلسفه آزادی ارائه شد و باید به حضرات یاد آوری کرد که فضای مجازی آیینه ایی است که نقش دیگری راست می کند و خود شکنی امری الزامی و واجب الوجوب است و خُرده گرفتن بر این ابزار به مانند این است که کسی خود را به طرزی ناشیانه به کوری و کری بزند .

به هر روی و روش اهل بخیه می دانند که این گونه سیاسیونی چون احمد خاتمی آیینه ایی شفاف به نام تاریخ در پیش دارند و کورند و کرند . فضای مجازی برای اینان ابزاری برای حمله به کسانی است که تاریخ را می دانند و می خوانند و می نویسند . آنانی که در تاریخ خوانداند از پیرمردی پس از حمله مغول پرسیدند چه شد و او گفت: آمدند ، زدند ، کشتند ، خورند و رفتند .