به ناسلامتی مجلس دهم با این سیل خانه ویرانگر فسادش و معدود نمایندگان ضد فسادش به پایان رسید تا آنها که مدتی است بر سر سفره نیستند از راه برسند تا چه افتد و چه در نظر آید .
این اما برای من نویسنده این یادداشت مهم نیست . مهم خبری بود که بعد از نظر آیت الله خامنه ایی مبنی بر دولتی جوان و انقلابی و پر تحرک در سطر اول خبرگزاری ها نشست و چند نفری به تحلیل آن خبر نشستند . آن خبر چه بود ؟ کناره گیری علی لاریجانی از سیاست . اما این هم برای من مهم نبود و نیست و نخواهد بود . او نباشد یکی دیگر در قامتی دیگر می نشیند . مهم این بود که آقای لاریجانی گفته است دیگر نمی خواهد در سیاست باشد و می خواهد به دانشگاه بازگردد .
سوال این جاست در این چهل سال که ایشان در راس قدرت بوده اند کی فرصت پژوهش داشته اند که بتوانند دانشجویان امروز را قانع کنند و به آن ها تدریس کنند . احتمالا ایشان هم به مانند آن مرد همه شغله آقای ولایتی هستند و کاتبانی دارند که برایشان از پیش کتبی نوشته اند حاضر و آماده . یکبار داخل یک کتاب فروشی شدم و دیدم یک ردیف کتاب وجود دارد که نام آقای ولایتی بر روی آن ها درج شده است . از خودم پرسیدم با این همه شغل کی فرصت پژوهش داشته است ؟
حالا با این تفاسیر بی چاره دانشگاه ، بی چاره دانشجو ، بی چاره علم .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر