با شنیدن نام تایید شدگان این دور از مراسم انتخاب رئیس جمهور و غیبت علی لاریجانی در میان تایید شدگان ناظر و نویسنده این صفحه باز هم بیش از پیش مطمئن شد که یکی بر شاخه نشسته و بن می برد.
جواب خواننده احتمالی این یادداشت را می دانم که سیاست ها دیکته شده است و ....... سایر موارد که البته و صد البته درست است اما باز هم فرق است میان یک انسان با ادب دیکتاتور و یک انسان بی ادب دیکتاتور.
نویسنده این یادداشت در هر صورتی که رای نمی داد اما به عنوان یک ناظر ایرانی وقایع جاری در ایران دوست داشت کسی بیاید که مقداری وجیه المله باشد و پله های قدرت را یکی یکی پیموده باشد و نه به مانند دیگران صد تا یکی.
سعید جلیلی را برای ترساندن مردم از شدت خشک مغزی و تعصب جاهلانه و زنانه مردانه کردن هایش آورده اند. لولو سر خرمن اما اگر قرار بود میان جلیلی و احمدی نژاد یکی را انتخاب کنم، جلیلی را انتخاب می کردم چون لااقل مشخص است که چیست و امروز در موضع ضعف قرار ندارد و ادای اپوزیسیون را در نمی آورد و به همین دلیل ده بار بهتر از احمدی نژاد است .
در آخر روی سخنم با پوششی هاست. قاضی زاده و دیگران بدانند که با آمدن آنان و جا خالی کردن در لحظات آخر تحت عنوان پوششی بودن، جای یک اصلح تر از خود را گرفته اند و به همین دلیل به همین نظامی که آنان را برسر کار آورده است مدیونند چه رسد به ایران و ایران زمین و تاریخ ایران زمین.
آقای نماینده تبریز هم جناب مسعود پزشکیان مگر همان ترکهای تبریز و حومه به جنابعالی رای بدهند.
و در آخر این که: هر کسی که بیاید، رئیس دولت است و نه رئیس جمهور.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر