درباره مناظره تاریخ چهارم تیرماه نامزدهای ریاست جمهوری 1403 در ایران کوتاه بنویسم:
#قالیباف: در باغ سبز نشان می داد. دو پاپوش دیگر به پزشکیان حمله می کردند و به ایرادهای او پاسخ می دادند تا قالیباف بتواند با ژست کاراکتری مستقل و دارای برنامه ( در باغ سبز ) به سخنرانی بپردازد. ورژن 2024 احمدی نژاد بود حرف ها و وعده هایش.
#پور محمدی: کاراکتری تماماً اطلاعاتی داشت. دست پُری داشت در مقابله با جلیلی و توانست او را عصبانی کند بخصوص با جمله: ما زنبیل نگذاشته ایم برای ریاست جمهوری. وعده هایش خوب است اما مشکل پور محمدی در سبقه اوست که ضمانت اجرای آن ها را از مقابل دیدگان هر بیننده دنباله کننده ایی در این سی ساله بر می دارد.
#جلیلی: تا اینجا آدم دست پاکی است اما ایراد اصلی او: تحجر، عقب ماندگی از نسل ها، ارائه تصویری از خود به این شکل: ایستاده بر روی خاکریز در حال شلیک آر پی جی. هنوز در دهه شصت مانده است.
#پزشکیان: ایراد وارده به او ارجاعات بی شمار او به نهج البلاغه است در عرصه سیاست امروز ایران که آلوده به مشکلی است به نام: زل زدن به دوربین و گفتن دروغ. نسل z حرف های او را نمی فهمد. نکته مثبت او: ایجاد وفاق در داخل و تکرار شعار استفاده از متخصصان.
#زاکانی: لوش و لجن از سر تا به پای حرفهای او می ریزد. دروغگوی محض است. پوششی است بر آمدن قالیباف که در لحظه آخر انصراف خواهد داد.
#قاضی زاده هاشمی: بیشتر از یک معلم دبیرستان نیست. انشاء می خواند و آه می کشد. پوششی است برای بالا آمدن قالیباف.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر