مدتی این مثنوی تاخیر شد.
بعد از شروع جنگی که دوازده روز به درازا کشید و در حال حاضر در وضعیت نه صلح و نه جنگ و یا به عبارتی صلح مسلح به سر می برد، ویدیویی از زینب موسوی خبر ساز شده است که در آن او شاه نامه را و سراینده را به باد هجو می گیرد و مورد تمسخر قرار می دهد.
الان که دارم این ها را می نویسم، یک بیت یا داستان را از شاه نامه نخوانده ام و در منزل شاه نامه نیز ندارم اما آنچه موجب شد تا اینجا بیایم و بخواهم درباره زینب موسوی و شاه نامه بنویسم این نکته است که : در قائده قضایی جرم و جزا را متناسب با هم می گیرند و این یعنی این که گنجشک را با توپ نمی زنند، همان تفنگ بادی کفایت می کند. حالا در ارتباط با ویدیویی که زینب موسوی بیرون داده است، میزان هجوم بر او بیش از اندازه ایی است که باید باشد. زینب موسوی شخصیتی دارد در اندازه همان امپراتوز کوزوکو و نه بیشتر و کسانی که هوا خواه یا دنبال کننده او هستند نیز در همان دسته قرار می گیرند که می خواهند چند دقیقه ایی بیایند، بخندند و بروند. و همه این ها یعنی آن که شنوندگان و بینندگان او نیز وقتی ویدیو تمام می شود، به ویدیوی بعدی می روند. یعنی آن ها نیز از همان شاه نامه سهراب را بشناسند و رستم را و نه بیشتر و بیش از این ها.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر