در وبگردی امروزم که عصبانیم کرده است و بی اختیار کلیدهای کیبردم در زیر انگشتانم به صدا در آمده اند به مصاحبه سرتاپا چَرَند خواهر مری یعنی معصومه ابتکار را برخوردم و خواندم و دیدم این زَنَک شیاد چه بی محابا دروغ می بافد و می لاسد تا بتواند حقیقت را پشت پرده ببرد و حواس مردم را پرت کند و آبروی رفته اش را برای خودش بخرد و عَرَقی که ندارد از عِرقِ نداشته اش را پاک کند .
ابتکار در مصاحبه اش می گوید که تسخیر سفارت کار مردم بود نه چند دانشجو . در ادامه می گوید تسخیر کار چهارصد دانشجو بود و خودش روز سوم پس از تسخیر به سفارت وارد می شود و ادامه ماجرا .
بی چاره مردمی که ما باشیم اسیر دست چه اراذل و اوباشی در قامت سلبریتی و مومنه و انقلابی آن شده ایم . هر جا که کم می آورند از لفظ مردم خرج می کنند و بی حیاها نمی گویند این مردم همان چهارصد دانشجویی بودند که مثلا خودجوش از دیوار سفارت بالا رفتند یا نه مردم دیگری هم بودند که با وقاحت تمام نمکدان شکسته هایی چون همین ابتکار آنها را از دایره مردم بودن بیرون کردند و قدرت را به دست گرفتند و تازاندن . هیچ کس نداند اگر کسی دو خط کتاب خوانده باشد می داند که موسوی اردبیلی آن ها را شانتاژ کرد تا از سفارت بالا بروند تا قدرت از دست بازرگان و ملی مذهبیون بیرون بیاورند .
این ها بماند که تکرار مکررات است .
وقحیانه نمی گوید چرا فرزندش در آمریکا با پولی که مردم ایران خراج گذار خوشیهای اینان شده اند چه می کند ؟ چه درس و دانشگاهی بود که تمام نشد ؟ باز این میان صد رحمت به پسر سفیر ایران در ونزوئلا که خوش میگذارند و ادا و ادعای تحصیل ندارد و در همان ینگه دنیا با سهمی که پدرش از خوان به یغما رفته مردم برایش گذاشته است به عیش و سور مشغول است و ادعایی من باب به دست گرفتن قدرت تا به این لحظه ندارد و در باب کیفیت بهتر نماز در خارج نیز حرفی نمی زند و رنگ شناس چون عروس وقیح پسر سفیر ایران در دانمارک نیست .
جنس ابتکار و ابتکارها ، دغل است و دروغ و فریب و فریبکاری و چپاول . هزاران هزار رحمت بر مغول . و این وسط باز وای بر مردمی که در مقابل کسانی قرار می گیرند که پیشرفت امروز ایران را مدیون وجود جمهوری اسلامی می دانند و حالیشان نیست که تکنولوژی و صنعتی این نظام به مردمش ارائه می کنند نه از سر وظیفه و یا شفقت و مهربانی بلکه از سر چپاول و دست بردن در جیب همین مردم است چون داروغه ناتینگهام .
ابتکار در مصاحبه اش می گوید که تسخیر سفارت کار مردم بود نه چند دانشجو . در ادامه می گوید تسخیر کار چهارصد دانشجو بود و خودش روز سوم پس از تسخیر به سفارت وارد می شود و ادامه ماجرا .
بی چاره مردمی که ما باشیم اسیر دست چه اراذل و اوباشی در قامت سلبریتی و مومنه و انقلابی آن شده ایم . هر جا که کم می آورند از لفظ مردم خرج می کنند و بی حیاها نمی گویند این مردم همان چهارصد دانشجویی بودند که مثلا خودجوش از دیوار سفارت بالا رفتند یا نه مردم دیگری هم بودند که با وقاحت تمام نمکدان شکسته هایی چون همین ابتکار آنها را از دایره مردم بودن بیرون کردند و قدرت را به دست گرفتند و تازاندن . هیچ کس نداند اگر کسی دو خط کتاب خوانده باشد می داند که موسوی اردبیلی آن ها را شانتاژ کرد تا از سفارت بالا بروند تا قدرت از دست بازرگان و ملی مذهبیون بیرون بیاورند .
این ها بماند که تکرار مکررات است .
وقحیانه نمی گوید چرا فرزندش در آمریکا با پولی که مردم ایران خراج گذار خوشیهای اینان شده اند چه می کند ؟ چه درس و دانشگاهی بود که تمام نشد ؟ باز این میان صد رحمت به پسر سفیر ایران در ونزوئلا که خوش میگذارند و ادا و ادعای تحصیل ندارد و در همان ینگه دنیا با سهمی که پدرش از خوان به یغما رفته مردم برایش گذاشته است به عیش و سور مشغول است و ادعایی من باب به دست گرفتن قدرت تا به این لحظه ندارد و در باب کیفیت بهتر نماز در خارج نیز حرفی نمی زند و رنگ شناس چون عروس وقیح پسر سفیر ایران در دانمارک نیست .
جنس ابتکار و ابتکارها ، دغل است و دروغ و فریب و فریبکاری و چپاول . هزاران هزار رحمت بر مغول . و این وسط باز وای بر مردمی که در مقابل کسانی قرار می گیرند که پیشرفت امروز ایران را مدیون وجود جمهوری اسلامی می دانند و حالیشان نیست که تکنولوژی و صنعتی این نظام به مردمش ارائه می کنند نه از سر وظیفه و یا شفقت و مهربانی بلکه از سر چپاول و دست بردن در جیب همین مردم است چون داروغه ناتینگهام .
