نوستالوزی وبلاگ ها .

این جمله درست است که هر زمانه ایی به نحوی ابزار خود را طلب می کند و انسان ها ( خواص و عوام )  در انجام کاری به مانند نوشتن از آن استفاده می کنند و به این شیوه انسان ها هر چیزی را تبدیل به یک چیز نوستالوژیک می کنند اما چه مدت باید بگذرد تا لفظ خاطره انگیز یا نوستالوژیک به آن تعلق بگیرد ؟ شاید با آمدن نو و استفاده ممتد از آن بتوان لفظ خاطره انگیز را با بازگشت برای استفاده از آن بعد از هر مدتی .

از وبلاگ های قدیمی که مشتری ثابت آن بودم و همیشه به آن سر می زدم و در سایر وبلاگ هایی که در آن ها می نوشتم و لینک ثابت بود ، وبلاگ میرزاپیکوفسکی نام بود . امروز دوباره به هوای خواندن سفرنامه هایش و به خصوص سفرهای اروپایش به آن وبلاگ فخیم ، سری زدم و بعد از ورود به صفحه دوم آن از سر تفرج و گشت و گذار بر روی لینک سایر وبلاگ های او لینک کردم و خوشحال شدم از این که دیدم چند تا از وبلاگ نویس های قدیمی دارند همچنان می نویسند ، در حالی که خیلی ها وبلاگ هایشان را تعطیل کرده اند و یا نمی نویسند ویا این روزها دچار تلگرام نویسی شده اند برای ارتباط راحت تر با مخاطبانشان . وبلاگ ها را در لینکستان وبلاگم قرار دادم تا بتوانم بازهم به آن ها راحت تر سر بزنم .

به هر حال نوشتن برایم امری است که اجتناب ناپذیر است ، چه این جا و چه در دفتر و چه هر جای دیگری و باید بنویسم که خواندن هم امری اجتناب ناپذیر است ، چه وبلاگ و چه کتاب . این دو تا را باید انجام بدهم تا به نوعی همچون خونی در رگ که در گردش است در مدار هستی باشم .